09.26.2009-10:00pm
یک فیلم فوق العاده از انیگمار برگمان. یه شاهکار دیگه از سینمای اروپا که نشون میده بدون انفجار و حرکتهای عجیب دوربین و جلوه های ویژه هم میشه شاهکار از نوع اعلاش ساخت. گمانم سینماگرای آمریکایی هرچقدر فرصت فکر کردن به اصل و مفاهیم زندگی رو نداشتن و ندارن، با هزینه و جلوه های ویژه و ... جایگزین کردن(ولی البته جبران نه!). گیرم، من به هیچ وجه نافی این چیزا در سینما نیستم.
ولی همیشه سینمای اروپا یه چیز دیگست. حتی فیلم های کوبریک هم از این جنبه یه چیزی کم دارن. فیلم سازهای آمریکایی معمولا خیلی ساده تر و بی حوصله تر به زندگی نگاه می کنن و در اعلا مرتبه شون یه درام حسی میذارن جلوت که بیشتر اشکت رو راه میندازه تا مغزت رو!
این فیلم محصول 1957 و درجه ی اون 8.4 در IMDB هست.
و البته از جذاب ترین بخش های فیلم شطرنج بازی کردن شوالیه و مرگ هست و با اینکه اینو زیاد شنیده بودم ولی دیدنش لطف دیگه ای داشت.
یک فیلم فوق العاده از انیگمار برگمان. یه شاهکار دیگه از سینمای اروپا که نشون میده بدون انفجار و حرکتهای عجیب دوربین و جلوه های ویژه هم میشه شاهکار از نوع اعلاش ساخت. گمانم سینماگرای آمریکایی هرچقدر فرصت فکر کردن به اصل و مفاهیم زندگی رو نداشتن و ندارن، با هزینه و جلوه های ویژه و ... جایگزین کردن(ولی البته جبران نه!). گیرم، من به هیچ وجه نافی این چیزا در سینما نیستم.
ولی همیشه سینمای اروپا یه چیز دیگست. حتی فیلم های کوبریک هم از این جنبه یه چیزی کم دارن. فیلم سازهای آمریکایی معمولا خیلی ساده تر و بی حوصله تر به زندگی نگاه می کنن و در اعلا مرتبه شون یه درام حسی میذارن جلوت که بیشتر اشکت رو راه میندازه تا مغزت رو!
این فیلم محصول 1957 و درجه ی اون 8.4 در IMDB هست.
و البته از جذاب ترین بخش های فیلم شطرنج بازی کردن شوالیه و مرگ هست و با اینکه اینو زیاد شنیده بودم ولی دیدنش لطف دیگه ای داشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر