آدمی پرنده ای است
که هر کجا که پر کشد برای او وطن شود
سرنوشت برگ ندارد آدمی
که چون از بلند شاخه اش جدا شود
پایمال عابران کوچه ها شود!!!
پی نوشت:
یه شعر دیگه هم هست که میگه:
آدمی پرنده نیست
که هر کجا که پر کشد برای او وطن شود
سرنوشت برگ دارد آدمی
برگ چو از بلند شاخه اش جدا شود
پایمال عابران کوچه ها شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر